Við lítum á okkur sem umhverfisvæn, tölum töluvert um umhverfisvernd, erum á móti stóriðju osfrv. Samt höfðum við einhvernvegin aldrei látið verkin tala, við hálf skömmuðumst okkar fyrir að segjast vera umhverfisvæn en flokka svo ekki sorpið, eiga tvo bíla og hamstra plastpoka í matvörubúðunum. Við ákváðum því að taka okkur taki og reyna að gerast umhverfisvænni.
Við erum ósköp venjuleg fjölskylda, hjón með 1 árs strák og lítinn hund. Við vorum sammála um að fara hægt af stað, engar öfgar heldur láta þetta gerast náttúrulega og eðlilega. Við byrjuðum á því að selja annan fjölskyldubílinn, héðan í frá ætluðum við að nota sama bílinn, hjóla og prófa almenningssamgöngur. Það verður að segjast að það var mun þægilegra að eiga tvo bíla en hægt og rólega kemmst maður að því að með smá skipulagningu er ekkert mál að vera einbíla. Það hjálpar til að vera tilbúinn að hjóla og með aðstöðu til þess í vinnunni. Meira um það síðar.
Það kom þægilega á óvart hvað fjárhagur heimilisins varð léttari við að losna við annan bílinn.
Þessi fyrstu skref voru þó mun torveldari en við gerðum ráð fyrir, einna helst voru það praktísk atriði eins og hvernig er best að flokka, hugmyndir um flokkunarkerfi, hvað nota eigi í stað plastpoka osfrv. Í þessu ferli kviknaði sú hugmynd að blogga um þessa tilraun okkar og um leið að segja frá reynslu okkar. Við ætlum því að fjalla um hvernig við verðum umhverfisvænni, hvað við lærum í þessu ferli og hvað reynist okkur vel og hvað ekki.
Þetta er Grænland!
Engin ummæli:
Skrifa ummæli